wyraz obcy
-
odmienność i nieodmienność obcych nazw30.09.200930.09.2009Czym tłumaczyć nierówne traktowanie obcych nazw osobowych w takim kontekście?:
1. Camus, Renault – francuskie, z nie wymawianą końcówką [Kami, Reno], mają jednak w pisowni dwa warianty: możemy nie odmieniać, ale możemy też pisać Camusa, Renaulta;
2. Hugh, Matthew – angielskie, też z nie wymawianą końcówką; wydawałoby się, że sytuacja identyczna jak w przypadku francuskich, ale tu już w pisowni nie dopuszcza się form Hugha, Matthewa (które notabene byłyby dużo bardziej komunikatywne). -
pisownia wyrazów użytych przenośnie2.04.20122.04.2012Witam,
w tekście, który poprawiam, znalazłam zdanie: „Nie chcę potykać się ciągle o pieluchę, która cię podrywała”. Wyraz pielucha odnosi się tu do konkretnej osoby – młodej kobiety, o której już wcześniej była mowa. Jak mam ten wyraz pisać: dużą czy małą literą, w cudzysłowie, a może kursywą?
Magdalena Godlewska -
polszczenie wyrazów10.10.201110.10.2011Czy można mówić o prawidłowym i nieprawidłowym spolszczeniu? O ile transkrypcja czy transliteracja są ściśle opisane algorytmami i łatwo wskazać, gdzie i w jaki sposób dana reguła została naruszona, o tyle termin polszczenie wydaje się tylko stwierdzeniem, że coś było w innym języku, a teraz jest w naszym – przy takim rozumieniu tego słowa jedynym kryterium „poprawności” wydaje się być uzus.
-
Posąg, pomnik i obce chrematonimy5.06.20165.06.2016Szanowna Poradnio,
mam dwa krótkie pytania turystyczne.
Jaka jest różnica (w uzusie) między pomnikiem a posągiem?
Czy tłumaczenia toponimów należy pisać od dużych liter (np. Kopenhaska Opera Królewska?)
Pozdrawiam serdecznie
Dorota
-
Rodzaj gramatyczny obcych toponimów16.10.201716.10.2017Zdobyłem to Mont Blanc czy te Mont Blanc? Monte Cassino chyba raczej te niż to, prawda? Od czego to zależy? Czy istnieje jakaś reguła w tym względzie?
Bardzo dziękuję i pozdrawiam z Cieszyna!
Abraham
-
rodzime przedrostki w dzieleniu wyrazów30.04.201130.04.2011Witam serdecznie,
jeśli mamy dany wyraz zaczynający się od samogłoski, np. ostatni, istotny, opiekuńczy, użyteczny, i dodamy do niego przedrostek zakończony spółgłoską, to w jaki sposób należy nowo powstałe słowo podzielić na sylaby?
prze-dos-tat-ni czy przed-os-tat-ni?
na-jis-tot-niej-szy czy naj-is-tot-niej-szy?
na-do-pie-kuń-czy czy nad-o-pie-kuń-czy?
be-zu-ży-tecz-ny czy bez-u-ży-tecz-ny?
Z poważaniem
Michał Kosacki, Lublin
-
tłumaczenie obcych nazw własnych16.11.201216.11.2012Szanowni Państwo,
moje pytanie dotyczy obcych nazw własnych ulic, placów, dzielnic, parków, kościołów, dworców itd. – czy w tekście beletrystycznym należy je tłumaczyć, czy zostawiać w oryginalnym brzmieniu? Przykłady: Place de la Cathédrale, Rue des Chanoines, katedra Saint Jean Baptiste… Czy ma to jakieś znaczenie, że nazwy te są fikcyjne? Może należy wybrać wariant pośredni: plac Marie de Bourgogne, plac de la Cathedrale, ulica des Chanoines?
Z poważaniem
Ewa Kaniowska -
Tyle interpunkcji, co dzielenia wyrazów18.06.201618.06.2016Droga Redakcjo,
czy przecinek w zdaniu: Nie znam osoby, który tyle by jadła, co Kowalska jest konieczny?
Poza tym jaka przenieść do następnego wiersza nazwisko: Andrewjeski — Andre-wjeski? Czym się kierować przy przenoszeniu nazw obcych? Zasadami obowiązującymi w tych językach czy polskimi? Na przykład: Widend: Wid-end czy Wi-dend?
Z poważaniem
Czytelniczka
-
wymowa wyrazów zapożyczonych25.06.200125.06.2001Szanowni Państwo,
Chciałbym się upewnić, jak powinno się wymawiać niektóre słowa pochodzenia angielskiego, np. hi-fi i ketchup. Czy można, jak to się powszechnie robi, spolszczać tylko jedną część słowa, a drugą wymawiać zgodnie z zasadami obowiązującymi w języku angielskim (czyli: [haj-fi] zamiast [haj-faj] i [keczup] zamiast [keczap])?
Pozdrawiam,
Łukasz Borzęda -
x na końcu wyrazu23.11.200423.11.2004Jaki jest zakres reguły dotyczącej spolszczania spółgłoski x do postaci ks? Są przypadki gramatyczne, w których spolszczanie imion, nazwisk itp. jest konieczne ze względów fonetycznych (miejscownik typu Niksie), choć może to rodzić wątpliwości co do oryginalnego brzmienia. Po co natomiast zapisywać x jako ks nawet wówczas, gdy nie zachodzi wymiana s do ś? Skąd wtedy wiedzieć, czy chodzi np. o G. Luksa, malarza, czy o G. Luxa, oświetleniowca – tylko z kontekstu? Czy reguła dotyczy też głosek y (w funkcji j) i v?
